Jak być dorosłą, gdy już się dorosło? A jak być dorosłą, kiedy ma się dziewięć lat? To książka o relacjach, których nie ma, ale które bardzo chciałoby się mieć. O kobietach zaskoczonych, że mają doświadczenie. O tym, że miejsce, w którym się wychowamy, podróżuje potem w nas. O małych dziewczynkach w latach 80., które są gnębione, ale zawsze trochę zwyciężają – choćby dorastając. O matkach i córkach. A język jest tu osobnym bohaterem.

Gdyby Lucia Berlin była Polką, która świat czuje każdziusieńkim nerwem, a polszczyznę słyszy głębiej niż inni, być może pisałaby właśnie tak. W sugestywne, wyraźne i nieoczywiste pisanie Katarzyny Michalczak wchodzi się od razu.
Anna Fryczkowska, scenarzystka, pisarka, autorka Równonocy.

Zamknij oczy i patrz. Włóż sobie do ust kawał waty cukrowej, poczuj, jak rozpuszcza się na języku, przy policzkach, osiada na dziąsłach. Biegnij w ciszy do utraty tchu, by na moment zatrzymać się, wchłonąć jednym wdechem świat; swoje ciało i czas. Włącz muzykę  i tańcz, usłysz każdy dźwięk; werbel, linię basu, najwyższą nutę. Podgłośnij wszystko na cały regulator. To, co pisze Katarzyna Michalczak, nim jest. To cały regulator, to utrata tchu.
Łukasz Jarosz, laureat Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej, dwukrotnie nominowany do nagrody NIKE.

• Data premiery: 15 maja 2019
• Format: 125 mm × 195 mm
• Oprawa: miękka ze skrzydełkami
• Projekt okładki: Patrycja Podkościelny
• Liczba stron: 232
• ISBN: 978-83-952847-1-7

Życie Marka rozpada się na kawałki. Pali skręta za skrętem i zatraca się w widmowo-
-alkoholowym transie. Jego małżeństwo to udręka, nie może jednak dokonać rozliczeń
i zniknąć, jak postąpiłby dawniej. Bo teraz jest Kajtek, chłopczyk, który potrzebuje miłości
i wsparcia. Marek to rozumie, ale jest na krawędzi, naprawdę blisko. Nie wie czy potrafi coś zmienić, pójść na terapię, odejść od Sylwii lub jakoś się z nią dogadać. Nęka go przeszłość, której nie da się przezwyciężyć. Alkohol, narkotyki, cień ojca – demony zamknięte w głowie. A może spokój nie jest dla niego? Może już skrzywdził synka?

W Chciałbym, żeby coś się wydarzyło zachwyca mnie odwaga i przenikliwość, z jaką autor ukazuje rozmaite psychologiczne powikłania swoich postaci, ich samooszukiwanie się, ich pragnienia i ambicje – i robi to równocześnie bez ogródek i z delikatnością.
Grzegorz Uzdański

Ten debiut ma taką siłę, że usprawiedliwia wszystkie frazesy w stylu: „Błyskotliwe i wciągające”. „Niezwykle poruszające”. „Zabawne”. Bo wyjątkowo tym razem to wszystko prawda.
Marta Szarejko

• Premiera: 16 września
• Format: 140 mm × 210 mm
• Oprawa: miękka ze skrzydełkami
• Projekt okładki: Maks Bereski, Plakiat
• Liczba stron: 704
• ISBN: 978-83-952847-0-0

Zapowiedź!

Brzeska to krótka ulica na tyłach bazaru Różyckiego. Skryła się między zrujnowanymi kamienicami – jest owiana złą sławą, uchodzi za najgorszą ulicę Warszawy. Jej mieszkańcy opowiadają historie pełne bólu, przemocy, niedostatku, ale także tęsknoty za zwyczajnym życiem i podmiotowością, którą im odebrano. Odkrywają przed czytelnikiem rzeczywistość niewidoczną na pierwszy rzut oka. Ich głos ściska serce. Jest dojmującym świadectwem upadku wspólnoty, która odwraca oczy.

Maciej Pisuk dobrze poznał ludzi, którzy opowiedzieli swoje historie. Byli jego sąsiadami. Nie szukał sensacji, którą nieraz wzbudza bieda i nie podglądał rzekomej inności z dystansu, co zdarzało się reporterom, którzy przyjeżdżali na Pragę po materiał i zaraz odjeżdżali. Oddał głos mieszkańcom Brzeskiej; warto ich posłuchać.

Poznajcie warszawianki, dziewczyny z ulicy Brzeskiej. Opowiadają swoje historie. Nigdy nie chcieliście ich usłyszeć, byłoby znacznie przyjemniej, gdyby po prostu nie istniały. Maciej Pisuk na to nie pozwoli.
Ewa Winnicka

• Format: 125 mm x 205 mm
• Oprawa: miękka ze skrzydełkami
• Projekt okładki: Patryk Mogilnicki
• Liczba stron: ok. 200
• ISBN: 978-83-952847-2-4